Caroucha, Queiruga ( gal )

Description:

MÁIS INFORMACIÓN Os ramallos das carrouchas tiveron antano moita importancia. A partir deles obtíñase un carbón vexetal moi utilizado nas ferrerías galegas, aínda que o mellor era o da uz branca. Os restos de ramallos da carroucha e outras plantas desta familia forman o mantiño, unha terra moi empregada en xardinería para as plantas que non toleran o cal. En canto as flores serven ás abellas para elaborar o coñecido “mel de carroucha” , enriquecen a paisaxe coa súa cor púrpura e teñen utilidade en Medicina. A parte empregada son as ramiñas con flores, que teñen acción astrinxente e antiséptica nas vías urinarias grazas a súa riqueza en taninos e flavonoides. De un tempo a esta parte a redución dos toxais – carroucheiras esta a ser moi importante, principalmente debido ás plantacións forestais, a utilización de fertilizantes artificiais, a desaparición da maioría da gandería rústica extensiva, a creación de infraestruturas para os coches, a instalacións de enerxía eólica, a minería do subsolo e ao descoñecemento xeral do seu verdadeiro valor ecolóxico. A desaparición dos toxais - carroucheiras incide moi negativamente na recuperación da vexetación e do solo. ORIXE DO NOME A orixe do nome de carroucha non está claro. Podería derivar, igual que outras denominacións coma carrasca, carqueixa e queiruga, do latín CAREX, -ĬCIS, etimoloxía xeralmente aceptada polos filólogos para carrizo, pero tamén podería ter unha orixe común ás palabras carba, carballo ou carpaza, cuxa orixe probable é unha raíz prerromana preindoeuropea *CAR ou *K-R, que significa “rocha, cousa de constitución dura, planta de monte, áspera e dura”. Outra posibilidade, xunto coa orixe da palabra carpaza, é que derive do latín CARPĔRE, que significa “rañar” e, outra posibilidade máis é que estea relacionada coa palabra *CARAPACCIA, étimo que suxire para o castelán calabaza. OUTROS NOMES Carpaza, queiruga. NOTA A Erica tetralix pódese confundir coa E. mackaiana, unha carroucha endémica que crece por riba dos 300 – 400m no norte de Galicia, entre as Serras Setentrionais e o mar Cantábrico, en prados húmidos, brañas e turbeiras. Diferénciase de E. tetralix porque pode acadar maior altura, ata os 80 cm, as follas teñen poucas peluxes, as anteras das flores son parda-escuras, e os sépalos non posúen lanuxe, igual que o froito. DESCRICIÓN Esta carroucha é un pequeno mato pouco ramalludo duns 50cm, coas ramiñas cubertas de peluxes curtas e de glándulas. FOLLAS As follas disponse en verticilos de 4, son estreitas e pequenas,de ata 5mm de lonxitude e de cor esbrancuxado polo envés. Están cubertas de pelos ríxidos. FLORES As flores son pequenas, duns 7mm, rosadas e con lanuxe no ápice, agrupadas en acios terminais moi xuntos de 5 a 12 flores, cos pedicelos máis curtos que as flores. As anteras son pardo claras e os sépalos posúen lanuxe. FROITO O froito é unha cápsula con lanuxe. FLORACIÓN: verano e outon

Habitat:

Atlantic Forest Aparece en brañas, prados húmidos de solos acedos (silíceos) e en turbeiras.